Afgelopen weken hebben Anne van Wageningen en ik weer een paar groepsopstellingen verzorgd. Elke keer opnieuw een verrassing wat er gaat gebeuren.
Zo kwamen we bij een 3e klas het lokaal binnen. De leerlingen waren er al, er heerste onrust. We hoorden de docent door het gejoel en gelach heen cijfers voorlezen.
Een 4.7, een 7.2, een 3.8, een 5.5, een 4.3… Bij elke onvoldoende werd gejoeld. En hoe lager het cijfer hoe luider. Soort leedvermaak, leek het wel. De leerling met de onvoldoende kan bijna niet anders dan meelachen…
Weet je, dit gebeurt zo vaak. Onverschillige reacties, zo lijkt het, want als je goed kijkt zie je het ongemak op het gezicht van de leerling die de onvoldoende gehaald heeft.
Hoe ‘mooi’ dat dit net gebeurde toen wij binnenkwamen. We zijn hier meteen op ingehaakt. Heerlijk voer voor deze groepssessie!
We hebben de klas meegenomen in een stukje bewustwording: “Wat doet het eigenlijk met degene die een onvoldoende ontvangt? En dat iedereen lacht en joelt? En hoe gaan zijn/haar ouders reageren op die onvoldoende? Dat kun jij niet weten…”
Toen was het stil.
“Wie voelt er druk van thuis om goede cijfers te halen en heeft hier last van?”
Weer stil.
Eerst aarzelend, maar daarna gaat zeker de helft van de vingers omhoog. In één klap komt het besef dat iedereen voorzichtiger moet zijn met het reageren op een cijfer van een ander. Niet alle ouders zeggen: “Ach, volgende keer beter.”
Hoe zou het zijn als je zou vragen: “O shit, das een slecht cijfer, hoe is dat voor je?” Of: “Dat is wel balen! Je zei nog dat je er zo hard voor geleerd had.” “Oef, hoe zullen je ouders reageren?”
Ja, dat zou een wel een stuk fijner zijn.
Dit wordt direct beaamd door de leerlingen die aan het begin van deze les een onvoldoende terugkregen en om wie gelachen werd. Wat voelen zij zich nu in de groep gezien en erkend in hun ‘ellende’.
Pubers kunnen zo primair reageren. Ze hebben echt wel de beste intenties. Vaak wat verstopt achter een stoere houding om hun kwetsbare ik te beschermen. Door ermee geconfronteerd te worden, het zelf te voelen, worden ze zich bewust van hun gedrag naar de ander. Wat een waardevolle sessie weer. Werken met wat zich aandient. Niets is toeval. Genieten!